Mijn Moment
Henk-Jan Winkeldermaat leerde ik kennen toen hij nog mijn buurman was. Inmiddels is hij dat niet meer, maar bij verschillende gelegenheden komen we elkaar nog tegen en natuurlijk houden we contact via social media.
Dit jaar alweer voor de tiende (!) keer organiseert hij 'Mijn Moment': Hij vraagt mensen uit zijn netwerk om hét moment van het afgelopen jaar te beschrijven. Dat kan van alles zijn: zakelijk, privé, klein, groot. Als het maar jouw moment is.
Al een paar jaar mag ik ook een 'mijn moment' schrijven.
Dit jaar gaat dat moment zodanig over EdsKitchen dat ik het ook hier plaats.
Mijn moment 2013
Daar waar ik bij voorgaande jaren toch even door mijn agenda ging bij het vaststellen van mijn moment hoef ik dat dit jaar niet te doen. Ik weet het al meteen. Dat moment is twee weken geleden toen ik het besluit nam niet langer met EdsKitchen als bedrijf door te gaan.
Zo.
Dat is er uit.
EdsKitchen houdt niet meteen op te bestaan maar ik ben weer druk op zoek naar een uitdaging, in de vorm van een baan, in mijn oude vak: werktuigbouwkunde. Een moeilijke beslissing. Meer dan vier jaar heb ik op allerlei manieren geprobeerd om van iets mijn werk te maken dat tot dan toe een grote hobby was; koken en genieten van eten en drinken. Geen idee waar ik aan begon en geen idee waar het naar toe moest. Toch heb ik inmiddels ontbijten, lunches en picknicks verzorgd, diners gekookt, workshops gegeven, op evenementen gestaan, lezingen gegeven over food en social media en talloze recepten geschreven. Onderweg heb ik ongelofelijk veel geleerd en ben ik ongelofelijk veel leuke en interessante mensen tegengekomen. En toch stopt het.
Omdat veel bedrijven bezuinigen op lunches. Omdat men minder makkelijk (veel) geld uitgeeft aan een luxe diner. Omdat grotere partijen bijna altijd eenmalig zijn. Maar uiteindelijk vooral omdat al die zaken samen voor veel onzekerheid en stress zorgen. Dat gaat best even goed maar nu niet meer. Niet als het mijn relatie met anderen onder druk zet. Niet als ik er een ander, minder leuk mens van word. Daarbij mis ik mijn vak en mis ik het gevoel onderdeel te zijn van een groter geheel. Het naderende eind van het jaar vond ik sowieso een goed moment om weer eens te kijken of ik nu eigenlijk wel met de goede dingen bezig was. Dingen waar ik blij van word, waar ik energie van krijg. En dat was niet meer zo. Dus heb ik goed gekeken hoe de markt voor werktuigbouwkundigen er nu uitziet en geconcludeerd dat dat een heel stuk beter is dan vier jaar geleden. Ik merk ook meteen dat ik er energie van krijg. Ik heb er zin in. De eerste afspraken zijn al gemaakt. Vanzelfsprekend heb ik in de tijd dat ik nog in de werktuigbouw werkte veel contacten opgedaan en gelukkig ook een groot deel – mede dankzij social media – goed onderhouden.
Neemt niet weg dat als een lezer van dit stuk een goeie tip heeft met betrekking tot een nieuwe technische uitdaging ik daar uiteraard voor open sta. Voor het organiseren en bereiden van een vijfgangen diner op locatie trouwens ook..
Ik wens iedereen een smaakvol 2014.
Edwin Hofs is techneut in hart en nieren met een grote liefde voor gastronomie. Was tot voor kort private chef met een technische achtergrond. Woont in Arnhem met Kyonne Leyser en teckel Bommel.